จากข้อมูลหนังสือ “กำเนิดโทรทัศน์ไทย” ของสินิทธ์ สิทธิรักษ์ จุดเริ่มของกิจการวิทยุโทรทัศน์ในประเทศไทย เกิดจากความคิดของจอมพล ป. พิบูลสงคราม เมื่อปีพ.ศ.2495 หลังจากที่บริษัทตัวแทนจำหน่ายเครื่องรับโทรทัศน์ในประเทศไทย ได้นำเครื่องรับโทรทัศน์มาทดลองให้จอมพล ป. พิบูลสงคราม ชมที่ทำเนียบรัฐบาล เมื่อวันที่ 29 ต.ค. 2493 จึงทำหนังสือถึง พล.ต.สุจริต จารุเศรณี อธิบดีกรมโฆษณาการ ในขณะนั้นให้พิจารณาจัดหาและจัดการส่งเทเลวิชั่นขึ้นในประเทศ โดยอ้างประโยชน์เพื่อการศึกษาของประชาชน ให้จัดหาสถานีทดลองขนาดเล็กมาทดลองก่อน และสั่งการให้พล.ต.อ.เผ่า ศรียานนท์ อธิบดีกรมตำรวจ ขณะนั้น รับไปดำเนินการจนสามารถออกอากาศได้เมื่อวันที่ 24 มิ.ย. 2498
กิจการวิทยุโทรทัศน์ไทยออกอากาศอย่างเป็นทางการวันแรก เมื่อวันที่ 24 มิ.ย. 2498โดยบริษัทไทยโทรทัศน์จำกัด ซึ่งเป็นหน่วยงานรัฐวิสาหกิจ ซึ่งภาคเอกชนร่วมหุ้นกับภาครัฐบาล โดยรัฐบาลให้การสนับสนุนด้านงบประมาณด้วย สำหรับเทคโนโลยีด้านโทรทัศน์ที่นำมาแพร่ภาพนั้น ซื้อมาจากบริษัท อาร์.ซี.เอ สหรัฐอเมริกา ซึ่งก่อนหน้านี้ได้ให้การสนับสนุนในเองความรู้ด้านเทคโนโลยี และจัดสรรทุนให้บุคลากรของไทยไปดูงานด้านนี้ที่สหรัฐอเมริกามาโดยตลอด
ในวันออกอากาศวันแรก จอมพล ป. พิบูลสงคราม กดปุ่มไฟฟ้าสีขาวในพานสีทอง เปิดป้ายนามสถานีวิทยุโทรทัศน์ ไทย ที.วี. มอบเป็นของขวัญวันชาติแก่ประชาชน ที่ช่อง 4 บางขุนพรหม โดยขณะนั้นในประเทศไทยมีเครื่องรับโทรทัศน์ประมาณ 1,000เครื่อง
นอกจากนี้ ได้แต่งตั้งผู้บริหารบริษัท ได้แก่ นายประสงค์ หงสนันทน์ นายจำนง รังสิกุล นายสรรพสิริ วิริยศิริ นายรักศักดิ์ วัฒนพานิช นายสนั่น ชีวะปรีชา นายสมุคร อำมาตยกุล นายกำจัด กีพานิช น.ส.อำเภา เลอศิลป์ ซึ่งในบรรดาผู้บริหารมีเพียง น.ส.อำเภาและนายสมุคร เท่านั้นที่เป็นเจ้าหน้าที่บริษัทโดยตรง
นอกจากนั้นเป็นข้าราชการทั้งหมด และมีเจ้าหน้าที่บริษัทประมาณ 100 คน รวมถึงนักจัดรายการพิธีกร นักแสดง ผู้ประกาศโฆษณาสินค้า ก็ล้วนเป็นพนักงานประจำทั้งสิ้น
ต่อมาสมัยจอมพล สฤษดิ์ ธนะรัชต์ เป็นนายกฯ ยกเลิกพ.ร.บ.วิทยุกระจายเสียงและวิทยุโทรทัศน์ 2498 ที่สกัดการตั้งสถานีโทรทัศน์และการครอบครองเครื่องรับโทรทัศน์ ด้วยเหตุผลด้านผลประโยชน์การค้า ทำให้ประชาชนซื้อเครื่องรับได้อย่างเสรี และมีการจัดตั้งสถานีโทรทัศน์ใหม่ดังที่เห็นในปัจจุบัน
คัดลอกจากคอลัมน์ รู้ไปโม๊ด ของหนังสือพิมพ์ข่าวสด ขอบคุณครับ
