หน้าหลัก ---> กระดาน พูดคุยเรื่องทั่วไป ---> จงเชื่อมั่น ในตัวเอง

มีพ่อลูกคู่หนึ่ง กำลังเดินทางไปตลาด เพื่อซื้อกับข้าว พ่อนั่งอยู่บนหลังลา ส่วนลูกชาย ก็เดินตามไป ระหว่างที่เดินทางไปนั้น มีชาวบ้านที่เดินสวนมา ต่างก็พากันวิพากษ์วิจารณ์ว่า


"ดูสิ แย่จริงๆ เป็นพ่อประสาอะไร ตัวเองได้ขี่ลาสบาย แต่ปล่อยให้ ลูกชายตัวเล็กๆ ต้องเดินเหนื่อย"

เมื่อผู้เป็นพ่อ ได้ยินดังนั้น จึงลงจากหลังลา แล้วให้ลูกชาย ขึ้นไปนั่งแทน และเมื่อเดินไปได้ อีกสักพัก ก็มีชาวบ้านที่เดินผ่านมา อีกกลุ่มหนึ่ง กระซิบกระซาบ ดังจนได้ยินว่า


"นี่ พวกเรา ดูลูกชายคนนั้นสิ ไม่สงสารพ่อหรือไง ตัวเองได้ขี่ลา แต่ปล่อยให้พ่อต้องเดิน ไม่รู้จักกตัญญูเลย"

สองพ่อลูกได้ยินคำพูดเหล่านั้น ชัดเจน จึงตัดสินใจ ขึ้นไปขี่บนหลังลา ทั้งสองคน และอีกครั้ง ที่ยังได้ยินเสียงทักของชาวบ้าน ที่สองพ่อลูกเดินทางผ่านพวกเขาไป


"ใจร้ายจริงๆ สองพ่อลูกเนี่ย ไม่คิดสงสารเจ้าลาน้อยบ้างเลย ขึ้นไปขี่ บนหลังมันทั้งสองคนเลย เวรกรรมของเจ้าลาจริงๆ"

คราวนี้ ทั้งพ่อทั้งลูก ก็ไม่ได้ขี่ลาอีก แต่ลงมาเดินด้วยกันทั้งคู่ และก็เดินจูงลาไป .. ..


"เห็นสองพ่อลูกนั้นมั้ย โง่จริงๆ มีลาก็ไม่ขี่ เดินทำไมให้เมื่อย"

กว่าพ่อลูกคู่นี้ จะเดินทางไปถึงตลาด ก็เย็นมากแล้ว เพราะว่าอะไร .. .. ... ก็เพราะว่า

....... เดินแบกลาไป ......

ใครหลายๆคน อาจจะเป็นเหมือน นิทานเรื่องนี้ อาจจะเป็นผม หรือ อาจจะเป็นคุณ ที่มัวแต่วิตกกังวล มัวแต่แคร์ คำพูด ไร้สาระ ของคนอื่น จนลืมไปว่า ตัวเองมีจุดมุ่งหมายอะไร ? มีเป้าหมายอย่างไร ? ลืมไปว่า เรากำลังจะเดินทางไปไหน และทำไมต้องไป เอาคำพูดของคนอื่น มากดดันความเชื่อมั่น ของตัวเอง บดบังจนไม่มีช่องว่าง ให้เรามี วิสัยทัศน์ได้เลย .. ..