» » » » ละครชีวิต « « « «
ชีวิตคนเราก็เหมือนโรงละครขนาดย่อม...
บางเรื่องก็ตลกร้ายจนต้องหัวเราะทั้งน้ำตา
บางเรื่องก็ชวนปรารถนาให้ยิ้มกริ่มชวนฝัน
บางเรื่องก็เลวร้ายเหลือเกินจนไม่อยากจะหันมองมัน
เพราะชีวิตคนเราดีแย่แตกต่างกัน เพราะมันก็เป็นเพียงฉากหนึ่งของบทละคร
ที่ทำให้เชื่อเสมอว่า "ความสุขไม่อยู่เป็นนิรันดร์ ความทุกข์นั้นก็ไม่เคยจะถาวร"
มีคนชอบเปรียบเทียบว่า
ชีวิตเหมือนละคร ที่ทุกคนต้องแสดงไปตามบทบาท
ถ้าฟังผิวเผินแลดูเหมือนไช่ แต่ถ้าคิดให้ลึกอีกสักนิดจะเห็นว่า
ชีวิตของทุกคนเป็นเรื่องของละครซ้อนละคร
ทำให้ผิดหวังหรือสมหวังจากการเป็นตัวละครที่ซับซ้อนไปมา
ทำให้ชีวิตซับซ้อนมากขึ้น
คนเราส่วนใหญ่มักจะนึกว่า ตัวเราเป็นตัวเอกในละคร
เป็นตัวเอกของใครต่อใครในเรื่องละครเรื่องนั้น...ละครของชีวิตเรา
แต่ความจริงไม่ได้เป็นเช่นนั้นเลย
เพราะคนอื่น ๆ ที่อยู่ในเรื่องละครของเรา
เขาก็กำลังเล่นละครในชีวิตของเขาเหมือนกัน
และพล็อตเรื่องของเขากับของเราก็ไม่ได้เหมือนกัน
อาจแตกต่างกันชนิดดำเป็นขาวเลยก็ได้
ในขณะที่เราคิดว่าเราเป็นตัวเอกในละครชีวิตของเรา
แต่ในละครชีวิตของคนที่เข้ามาร่วมฉากชีวิตของเรานั้น
เราอาจเป็นได้แค่ตัวประกอบ ส่วนเกิน หรือตัวร้ายของเขาก็ได้
 ทุกคนมีละครของตัวเอง มีโลกของตัวเอง
ซึ่งเขาไม่ได้บอกเราว่าเป็นอย่างไร แต่ไม่ได้เป็นละครเรื่องเดียวกัน
โรงเดียวกัน หรือต้องเล่นตามบทของผู้กำกับคนเดียวกันหรอก
ชีวิตของคนในโลกนี้ จึงเป็นละครที่ซ้อนละครทั้งนั้น
และซ้อนมากขึ้นหลาย ๆ ซ้อน
เมื่อเราไปเกี่ยวข้องกับคนมากขึ้น ต่างอาชีพ ต่างความคิด ต่างภูมิหลัง
ตัวเอกของบางเรื่องบางคน อาจไปเป็นตัวร้ายของอีกเรื่องหนึ่ง อีกคนหนึ่งก็ได้
เช่น... ถ้าเรารักใครสักคน เรามักจะให้เขาเป็นตัวเอกในละครชีวิตของเรา
แต่ถ้าเขาไม่รักเรา เขาก็จะเห็นเราเป็นตัวร้าย
หรือเป็นเหยื่อที่จะไต่เต้าไปสู่ความสำเร็จ เป็นที่พักพิง
หรือเป็นตู้ ATM ในละครชีวิตของเขา...ก็ได้
เมื่อเรารู้เรื่องเข้า เราก็จะเกลียดเขาเลย
ทำนองเดียวกัน เราอาจเป็นตัวเอกในชีวิตของคนบางคนที่เขารักเรา
แต่เราไม่รักเขา เรากลับมองเขาเป็นตัวร้ายในละครชีวิตของเราก็ได้
ละครชีวิตจึงเป็นละครที่ซ้อนไปซ้อนมาเช่นนี้ ไม่ตรงไปตรงมาหรอก
ทุกคนจึงมีอดีตที่ซับซ้อน
ชนิดที่ถ้าเล่าให้ใครฟังอย่างเปิดเผยทั้งหมดแล้ว
อาจเลิกคบหรือเลิกรักกันไปเลย
จงเก็บอดีตไว้กับตัวเราเถิด
เพื่อเตือนตัวเองว่า อย่ากลับไปทำสิ่งที่ไม่ดีอีก..ก็แล้วกัน
และจงทำความดีในปัจจุบันให้มากที่สุด
โดยหวังว่าอนาคตเราจะดีขึ้น
บางทีละครชีวิตของเราจะซับซ้อนน้อยลงก็ได้
"อดีต" เรื่องที่เลวร้ายมักเหมือนรอยแผลเป็นที่คอยรบกวนจิตใจเรา
ทุกคราวที่เราหวนนึกถึงรอยแผลนั้น
เราก็ได้แต่เสียใจ ช้ำใจ กับหัวใจตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า
แต่ทุกสิ่งที่ผ่านมา บางเรื่องก็ไม่อาจจะเปลี่ยนแปลงอะไรได้
สิ่งที่เราทำได้ดีที่สุด ณ เวลานี้ก็คือ...
การทำใจให้สงบนิ่ง มีสติ ไม่ฟูมฟาย หรือคร่ำครวญจนไม่รู้จบ
ชีวิตเปรียบไปก็คล้ายกับละคร ละครเรื่องเศร้าของวันวานมันจบไปละ
ตอนนี้มีแต่บทละครใหม่ที่เราจะเดินต่อไปข้างหน้า
เดี๋ยวมันก็มีคนเดินเข้ามาในละครชีิวิตเราเรื่อยๆ ให้เป็นสีสันใหม่เองละ
บทบาทเก่าๆทิ้งมันไปเถอะ แล้วหันมาเก็บเกี่ยว "กำลังใจ" ให้ตัวเองดีกว่า
อย่าเฝ้าทำร้ายหัวใจตัวเอง ด้วยการไม่รู้จักปล่อยวางเลย...พอเถอะ พอเสียที
เพราะเรื่องราวละครชีวิตอันแสนเศร้าของวันวานมันจบไปละ
ไม่ควรติดตามนำมาเป็นเรื่องแสนเศร้าของวันนี้อีก
เพราะชีวิตมีแต่จะต้องเดินหน้าเสมอ เมื่อสูญเสีย..อย่าคิดว่าสูญสิ้น
ทุกอย่างย่อมมีได้มาและเสียไป ไหลเวียนในชะตาชีวิตเราดั่งสายน้ำวน
...ละครชีวิตเรื่องนี้จบไปแล้ว...ก็ใช่ว่า...มันจะไม่เกิดขึ้นอีก...
ตราบใดที่มนุษย์ยังมี โลภ โกรธ หลง อยู่ละก็
>>>...ละครชีวิตเรื่องแบบนี้มันก็จะเกิดขึ้นมาอีก เนื้อเรื่องก็คงไม่ต่างกัน
เพียงแต่ตัวนักแสดงอาจจะเปลี่ยนใหม่ก็เท่านั้นเอง
>>>...ชีวิตจริงเราก็จะเจอ จะพบ เรื่องแบบนี้อยู่ตลอดเวลาในสังคม
มัมไม่สามรถห้ามไม่ให้เกิดหรือหยุดมันได้
...ส่วนใครเขาจะเชื่อหรื่อไม่เชื่อ มันก็เป็นเรื่องของเวรและกรรมของแต่ละคน
เพราะคงไม่มีใครไปห้ามไม่ให้มันเกิดขึ้นได้...
>>>...อย่ามัวแต่มองความผิดของผู้อื่น...<<<
................หลายครั้ง...............
..........ที่เรามัวแต่จองจับผู้อื่น.........
.............จนลื่มคิดไปว่า...........
...............ตัวฉันนี้...............
...........ได้ทำอะไรผิดไปบ้าง..........
>>>...จงอย่ามัวแต่คอยจ้องที่จะจับความผิดพลาดของผู้อื่น จงรู้จักตั้งสติ และแก้ไข ข้อผิดพลาดของตนเอง....
chusak
ขอขอบคุณ
ขอบคุณที่มา :: ศ
.ดร.นพ.วิทยา นาควัชระ
เพลงจาก ...ยูทรูป
เรียบเรี่ยงเรื่องและภาพ chusak
|
